Gılgamış Destanı | #eceninkitapyorumu

Kitaba geçmeden minik bir durum değerlendirmesi :

• Yaklaşık 45 dakika önce son sınavımdan çıktım.  Bugün 23 Mart-Cumartesi , muhtemelen siz bu yazıyı okuduğunuzda 25 Mart-Pazartesi olacak.

Vize haftam oldukça yoğun geçti bu yüzden bloğa da bir hafta ara vermek durumunda kaldım. (an itibariyle, “haftada üç gün” düzenimize geri dönebiliriz🙃-hatta döndük bile-)

• Bu süreçte sosyal medyaya da ara verdim ve gerçekten iyi hissettirdi. (her gün daha az ilgilenmeye çalışıyorum- gözle görülür bir yol katettim bir haftada- yersiz baş ağrılarımın da azaldığını söyleyebilirim.)
  

  ---

  Gelelim Gılgamış Destanı‘na :

Bu kitap da 1984 romanı gibi, İletişim Kuramları sınavında sorumlu olduğumuz bir kitaptı.

Biz kitabı modernite açısından ele aldık. Biraz kendi yorumum biraz hocamızın özetledikleriyle kısaca bu destandan ve kitaptan bahsedeceğim :

•    Gılgamış Destanı, tarihteki en eski destan olma özelliğini taşıyor.

• Aynı zamanda, Sümerlilerin yaşayışlarını anlatan mitolojik bir eser.

👇🏻   Fotoğrafta gördüğünüz gibi, taş tabletlere yazılı halden gün geçtikçe kitap halini aldı. (tabletlerin birçok kısmı kırık olduğu için olay örgüsünde hâlâ eksiklikler var)

İçeriğine gelelim 💫 Kim bu Gılgamış ? Neden bir destana konu olmuş?

◊ Gılgamış, insan bir baba ve tanrı bir anneden doğma ölümsüz bir karakter. Aynı zamanda Mezopotamya’nın Uruk Kenti’nde sevilen bir kral. Tek bir kötü yanı var :

◊ Ülkedeki gelinlerin ilk gerdek gecesine kendisi giriyor. İnsanlar bu durumdan çok rahatsız olmaya başlayınca Gılgamış’ı tanrılara şikayet ediyorlar. Tanrılar, bu duruma hak veriyor ve “Haklısınız, biz bu durumu alt edecek birini yaratalım” diyorlar.

◊ Bu vesileyle çamurdan Enkidu’yu yaratıyorlar. Enkidu, doğanın içinde hayvanlarla birlikte büyüyen iri cüsseli biri.

◊ Bir gün falanca avcı, hayvanlar için kurduğu tüm tuzakların bozulduğunu fark ediyor. Anlıyorlar ki Enkidu bozmuş, çünkü hayvan dostlarının insanlara yem olmasını istemiyor.

◊ Bu durumu çözmek için yine tanrılara danışıyorlar. Tanrılar “Enkidu’yu insanlaştıralım” diyor. Böylece hayvanlarla olan bağı azalır ve tuzaklara engel olmaz. “Bunu da ancak, yosma (cariye) ile  başarabiliriz” diyorlar ve bir yosmayı Enkidu’nun yanına götürüyorlar.

◊ Altı-yedi gün Enkidu ve yosma birlikte oluyor. Yosma onu yıkıyor, yediriyor, içiriyor.

◊ Yeterince insanlaştığı düşünülen Enkidu, birbirlerini alt etmeleri için Gılgamış ile bir araya getiriliyor. İkisi kavgaya tutuşuyor fakat çok geçmeden kavgayı bırakıp dost oluyorlar. Hatta bir süre sonra birçok yaratığı birlikte öldürüyorlar.

◊ Her şey böylesi güzel giderken tanrılar, Gılgamış’ı alt etmesi için yarattıkları Enkidu’nun Gılgamış’a dost olduklarını görünce Enkidu’yu öldürüyor.

◊ Gılgamış, Enkidu’nun cesedini gördükçe korkuyor ve ölümsüzlüğü aramaya gidiyor.

Bu zorlu mücadelesinin sonunda sizce başarmış mıdır ? 

Destanın sonlarına yaklaşırken bunu öğreniyoruz fakat tabletler günümüze gelene kadar kırılıp kaybolduğu için çok eksik bölümler ve aniden başka olay örgüsüne atlamalar var. Bu yüzden zaman zaman okunmayı güçleştiriyor.

Ama Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları’nı tebrik etmek lazım, çok yoğun bir araştırma yapmışlar bu destanı en az eksikle yayınlayabilmek için. ☘️

• Mitolojik olaylara ve tarihi anlatılara ilgi duyuyorsanız mutlaka okuyun.

---

Son durum değerlendirmesi :

Sınav vesilesiyle bu destanı daha yakından tanıma fırsatı buldum. Güzel bir deneyimdi benim için. (Az önce İletişim Kuramları vizemiz açıklanmış : emeğimin karşılığını aldım, mutluyum, teşekkürler ) 💫

Bir sonraki yazıda görüşmek üzere, hoş kalın,

Ece 🌼